Coraz częściej spotykamy się, z tym że problemy nastolatków są bagatelizowane. Przypisuje się to zmianie nastroju i ogólnym procesom związanym z dojrzewaniem. Nic zatem dziwnego, że zaburzenia odżywiania u dzieci i młodzieży są tak późno diagnozowane. Co prawda przyczyny tych dolegliwości leżą w psychice dziecka, jednak z powodu głodzenia się wyniszczeniu ulga cały organizm. Zatem, co jako rodzice powinniśmy wiedzieć na ten temat?
Kto jest najbardziej narażony na zaburzenia odżywiania?
Przyczyny występowania zaburzeń odżywiania są ściśle związane z dynamiką rodziny, środowiskiem, cechami osobowości czy też wywieraną przez rówieśników presją. Nie da się jednak zaprzeczyć, że najczęściej związane są z chęcią redukcji masy ciała lub niewłaściwych relacji z jedzeniem. Warto jednak zdawać sobie sprawy z tego, kto jest najbardziej podatny na zaburzenia odżywiania. Według badań prowadzonych w Stanach Zjednoczonych, do grup najbardziej narażonych na rozwój anoreksji lub bulimii należą:
- dorastające dziewczyny i młode kobiety, które chcą wyglądać jak znane modelki czy influencerki lub po prostu chcą dopasować się do rówieśniczek,
- modelki, aktorki i tancerki, na których kariera oraz opinia publiczna wymusza szczupły wygląd,
- osoby z nadwagą, dla których jest to sposób na szybkie i ciche rozwiązanie problemu z nadprogramowymi kilogramami,
- osoby wykorzystywane seksualnie, zwłaszcza w dzieciństwie lub okresie dojrzewania,
- osoby z rodzin, w których ktoś ma zaburzenia nastroju, zaburzenia lękowe lub nadużywa subwencji psychoaktywnych.
Zaburzenia odżywiania — charakterystyka
Każdy rodzic powinien być świadomy tego, jakie są najczęściej występujące zaburzenia odżywiania. Dzięki temu istnieje większa szansa, że zauważymy pierwsze niepokojący sygnały.
Jadłowstręt psychiczny (anoreksja)
Jedno z częściej występujących zaburzeń odżywiania. W tym przypadku chory celowo traci na wadze i za wszelką cenę chce ją utrzymać na jak najniższym poziomie. Wiąże się to m.in. z lękiem przed otyłością czy zniekształceniem sylwetki. Za kryteria diagnostyczne uznaje się brak miesiączki przez 3 miesiące u kobiet, brak logicznego wyjaśnienia niskim masy ciała, strach przed przytyciem oraz odmowa utrzymania prawidłowej masy ciała. Co więcej, anoreksja prowadzi do obniżenia nastroju, drażliwości czy niskiej jakości snu pomimo zainwestowania w wysokiej jakości materace od https://hilding.pl/.
Żarłoczność psychiczna (bulimia)
Mamy tutaj do czynienia z żarłocznością psychiczną. Cechuje się regularnym występowaniem epizodów objadania się, po których następują wymioty. Pojawiają się poprzez prowokacje osoby chorej lub stosowania środków przeczyszczających. W tym przypadku za kryteria diagnostyczne uznaje się utratę kontroli w czasie epizodu żarłoczności, które pojawiają się średnio dwa razy w tygodniu przez co najmniej trzy miesiące), stosowanie metod mających zapobiegać przyrostowi masy oraz przesadne skupianie się na swojej sylwetce. Nastolatki mają tutaj najczęściej świadomość swojej choroby, przez co kontrolują swoje zachowanie w towarzystwie członków rodziny.
Zaburzenia z napadami objadania się
Definiuje się je jako nawracające epizody spożywania znacznie większych ilości pokarmów niż większość ludzi w ciągu np. dwóch godzin. Objawia się to szybkim przyjmowaniem pokarmu oraz poczuciem utraty kontroli. Szacuje się, że chorzy jedzą nawet wtedy, gdy nie czują uczucia głodu i aż do wystąpienia dyskomfortu. Aby schorzenie to mogło być zdiagnozowane, powinno występować co najmniej raz w tygodniu przez trzy miesiące. Za najczęstszą przyczynę uważa się tutaj nieumiejętne rozładowanie stresu, głód emocjonalny czy brak umiejętności radzenia sobie z negatywnymi emocjami.
Zespół nocnego jedzenia
Niepozorne zaburzenie, które można wytłumaczyć tym, że nastolatkowie prowadzą nieregularny tryb życia, a posiłki są jedzone z różną częstotliwością. Jednak zespół nocnego jedzenia to wielokrotne wstawanie w nocy tylko po to, aby coś zjeść. Jak się okazuje, chory tutaj spożywa w ciągu doby tyle samo kalorii, co inni ludzie, jednak większość z nich jest przyjmowana w nocy. Szacuje się, że tego typu epizody powinny zdarzać się przynajmniej 2 razy w tygodniu przez 3 miesiące, aby zostać zakwalifikowane pod to schorzenie. Za przyczynę uważa się tutaj błędy żywieniowe, np. stosowanie głodówek czy diet ubogoenergetycznych.
Jak rodzice mogą pomóc dziecku cierpiącemu na zaburzenia odżywiania?
Zauważając niepokojące objawy związane z zaburzeniami odżywiania, nie możemy tracić głowy. Jako dorośli podejdźmy do dziecka i szczerze porozmawiajmy — bez osądów czy krytycznych komentarzy. Dziecko może mieć pewne objawy z podzieleniem się swoimi problemami z osobą dorosłą, a zwłaszcza rodzicem, gdyż boi się, że zostanie niezrozumiane. W końcu priorytety na przestrzeni lat zmieniają się, a w dzisiejszych czasach każdy chce dobrze wyglądać. Usiądźmy lub połóżmy się łóżku, na wygodnym materacu sprężynowym https://sleepinghouse.pl/13-materace-sprezynowe lub materacu piankowym http://materace-piankowe24.pl/ i znajdźmy satysfakcjonujące obie strony rozwiązanie. Może ono być związane z leczeniem u psychologa lub pomocą dietetyka. Jeśli faktycznie nasza pociecha przyjmie pomoc i podejmie leczenie, to pamiętajmy o wspierającym zachowaniu, które objawia się m.in. poprzez uświadomienie sobie, że powrót do zdrowia zależy od niego, słuchaniu bez oceniania czy dowiedzeniu się jak najwięcej na temat zdiagnozowanego zaburzenia. Przyjrzyjmy się również sytuacji rodzinnej, gdyż tego typu zachowanie może wynikać z naszych słabości lub negatywnych zachowań.
Zaburzenia odżywiania, zwłaszcza w tak młodym wieku, mogą grozić nie tylko nadmierną utratą masy ciała, ale także pogorszeniem się stanu zdrowia. Wiąże się to m.in. z problemami z płodnością, osłabieniem układu kostnego, wyniszczeniem mieści czy arytmią.
